Na een lange dag van vliegen kwamen we, Bob Latuheru en ik, donderdagochtend aan. Na nog twee uren hobbelen in een auto kwamen arriveerden we bij ons hotel. Na de kamers geïnspecteerd te hebben en een korte rustpauze reden we om 13.00u naar onze eerste afspraken. Een academie voor verloskundigen en vervolgens naar een academie voor verpleegkundigen. Bij de verloskundigen werden we verwelkomd door een grote delegatie studenten. Vol enthousiasme werden we toegezongen. Via een lezing van de directrice werd ons de inhoud en de structuur van de opleiding duidelijk De opleiding heeft bijna driehonderd studenten, mannelijke studenten worden niet toegelaten. Er zijn ook alleen maar vrouwelijk docenten. Mannen doen de administratie. Waarna het tijd was voor de studenten om vragen aan ons te stellen. Met deze academie zit er waarschijnlijk geen vorm van samenwerking in, omdat Avans niet voorziet in een opleiding voor verloskundigen.
De opleiding tot verpleegkundige is een opleiding met veel theorie en vaardigheidstraining, zo werd ons daar duidelijk door de verhalen van studenten en docenten. Weinig onderzoek en communicatietraining. Ook hier werden we weer ontvangen met gezang van heel veel studenten en collega’s. Men ziet een samenwerking wel zitten, met name op het gebied van student- en docentuitwisseling. Mogerlijk kunnen we in de toekomst aan curriculumvergelijking doen om te zien waar van elkaar te leren is.
Vandaag hebben we twee potentiële stageadressen bezocht. Een ziekenhuis en een ‘çommunity health center’. Ik denk dat het goede stageplaatsen zijn voor zowel verpleegkunde als fysiotherapiestudenten. Veel leermogelijkheden, op het gebied van cultuur en gezondheidszorg in een ontwikkelingsland. Waarschijnlijk ook goede begeleiding. Het community center, vergelijkbaar met onze consultatiebureaus of wijkgezondheidscentra zijn goed uitgerust en leveren eerstelijnshulp met professionals en vrijwilligers. Het ziekenhuis kent een klaasafdeling en ‘gewone’ afdelingen. Beiden nog redelijk primitief. Hoog-laagbedden zijn er nauwelijks. De opleiding kent dan ook een lengtecriterium voor toelating: je moet minstens 1.50m lang zijn. In Indonesië is dit voor sommige vrouwen een onhaalbare grens.
Vanmiddag zijn we in het vulkanisch gebied geweest en tot vlakbij de vulkaan gekomen die afgelopen september een uitbarsting kende. Nabij de vulkaan is een gezondheidszorgcentrum. De sporen van de uitbarsting waren nog zichtbaar aanwezig en grote delen van de bevolking bevindt zich nog op afstand van de vulkaan in opvangkampen.
Morgen bezoeken we weer drie opleiding, zondag een toeristische dag. Maandag is een vergaderdag, we zullen conclusies trekken en de mogelijkheden tot samenwerking bespreken. Een groot voordeel bij de mogelijke samenwerking is de steun van de lokale overheid. Karo heeft een samenwerkingsverband met de gemeente Zundert en daar kunnen we voordeel bij hebben. Ook nu bij ons bezoek merken we dat, er wordt veel voor ons geregeld en het is duidelijk te zien dat de gemeente zich verantwoordelijk voelt voor het welslagen van de projecten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten