Op vrijdag 20 november schijnt bij het opstaan de zon en is de temperatuur aangenaam, ongeveer 30 graden. De delegatie AGZ ontbijt samen; de heren slaan flink in met warme- en vette hap. Ik houd het bij geroosterd brood en slappe koffie bij gebrek aan yoghurt. Ja, buiten alle voordelen die dit land biedt met betrekking tot vers en licht eten, is het toch niet vreemd dat je aan de andere kant van de wereld enorm kun hechten aan je eigen ontbijtgewoontes van thuis: een dubbele cappuccino en yoghurt?
Om 7.30 uur vertrekken we naar het Dr. Soetomo GH. Francis en Imam zullen de opzet van beide curricula inzichtelijk maken voor de staf. Het gaat goed, ook al is voor beiden behoorlijk schakelen om de overeenkomst en verschillen op inhoud en vorm inzichtelijk te maken voor elkaar en het publiek. Blackboard AVANS openen gaat goed, maar digitale colleges en video's downloaden kost zeker een uur per product. Leermoment: gewoon in NL de producten op schijf zetten en versturen. Ook dit is een bijeenkomst die in Brabant geduid zou worden als een Poolse landdag. Mensen komen te laat, lopen in en uit en stellen vragen in het Bahasa dat we nog niet verstaan of spreken. We bespreken kort even hoe verder. Voorstel is de 7 studenten fysiotherapie die in februari naar SBY komen te koppelen aan de vijf studenten die naar NL willen. Aan het eind van de periode gaan Amin en Nuniek mee naar NL voor een week evenals een paar van de buddies. Op locatie Breda kan geëvalueerd worden en kunnen we een selectie van de stukken maken die het eerst in het Engels vertaald moeten worden. Aandachtspunt voor de UNAIR-studenten dat er in het jaar dat vooraf gaat aan een uitwisseling naar NL, nog wel wat gesleuteld mag worden aan de Engelse taal (assessmentcritarium. Het genereren van beurzen is een punt dat door de international offices AVANS en UNAIR goed moet worden geinventariseerd om te vorokomen dat er aan de kant van UNAIR valse verwachtingen worden gewekt. Onze afgeschreven behandelbanken die in eerste instantie bestemd waren voor Kenia blijken daar niet nodig en we zetten ze, omdat ze op de hogeschoollaan in de weg staan, in de aanbieding voor onze nieuwe partner. Nu nog vervoer organiseren; we horen het wel
Tegen 11.00 uur nemen we afscheid van de staf. De mannen maken zich op voor het vrijdaggebed. Er zijn ontheffingen mogelijk; chirurgen die met een operatie bezig zijn, kunnen doorwerken en de spoedeisende hulp laat ook ruimte voor spoedingrepen.
Tjoekie en Nuniek nemen ons mee naar de nieuw aangelegde 6km lange brug die twee maanden geleden is geopend en die SBY met Madura verbindt. Prachtig gezicht. Daarna worden we meegenomen naar het Kretek-sigaretten museum/fabriek. Een Kretek is een sigaret met kruidnagel als kenmerkend bestanddeel. Traditioneel bevat de kretek twee delen tabak en een deel kruiden. De sigaretten, "kreteks", danken hun naam aan het feit dat ze door de etherische olie knetteren wanneer ze worden aangestoken. Haji Jamahri, een inwoner van Kudus, Midden-Java maakte de eerste kreteks in het begin van de jaren 80 van de 19e eeuw. Nog steeds is de kreteksigaret bijzonder populair in Indonesië (zie Wikipedia). De geur van kruidnagelen doet vertrouwd aan vooruitlopend op de geur van Gluhwein met de Kerst. Het museum straalt trots uit totdat we zien hoe honderden personeelsleden als robots sigaretten vullen, met de hand afknippen en verpakken. Geen prettig gezicht enerzijds omdat de productie hoog moet zijn (anders dreigt ontslag) en ten tweede vanuit arbo-oogpunt gezien als je kijkt naar de arbeidsomstandigheden.
Aansluitend worden we meegenomen om te lunchen. Men serveert naast locale gerechten ook salades. We kunnen de verleiding niet weerstaan en parkeren ons aanpassingsvermogen even voor een uurtje en kiezen voor een salade met warm knoflookbrood.We fantaseren er een bruine boterham met kaas erbij.
Het valt me op dat veel mensen twee gsm’s gebruiken. Ik vroeg me af waarom dat is. Men gebruikt er twee voor geval de ene provider het niet doet; dan schakelt men over op de gsm met een andere provider. Dat hadden we eerder moeten weten!
Tja, en dan nemen we afscheid. Nuniek bescheiden in haar beste Engels, Tjoeke in het Nederlands. Aan Tjoeke hebben we veel gehad; haar inzet als intermediair tussen de twee talen en culturen is van groot belang voor zowel UNAIR als voor ons. We zullen de komende maanden via e-mail communiceren; De hartelijkheid, het gevoel meer dan welkom te zijn, het vertrouwen in de wederkerigheid en de leergierigheid van de mensen hier denken we erbij.
Het winkelen is er niet van gekomen in het enorme winkelcentrum, dus nu ik kan er niet meer onderuit. Er is zo veel keuze dat het blijft bij kijken. Bij buitenkomst blijkt het flink geregend te hebben, de straten staan volledig blank. Voordeel is wel dat de uitlaatgassen met de regen verdwenen zijn. Voor het eten nog even zwemmen (op het dak). Er kan geen sprake zijn van baantjes trekken maar het water is 25 graden en in ieder geval ontspannend. Het verkeerslawaai probeer ik naar de achtergrond te verdringen .Daarna begin ik alvast met het pakken van mijn koffer; alles past er nog in en dat is keurig voor mijn doen. We (delegatie AGZ) kiezen er voor in het grote winkelcentrum te gaan eten. Op een van de verdiepingen zijn er alleen maar restaurants te vinden; we kiezen voor Janpanees. De mannen kiezen Japanees gecombineerd met frites (eindelijk). Als toetje probeer ik het knalpaarse aardappel- en het groene rijstijs, erg smakelijk. Op weg naar het hotel ook nog even een grote Starbucks en dan proberen we opnieuw te internetten en te bellen. Tja, gewoon blijven proberen, wie weet. Onze laatste dag in SBY; het is mooi geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten