Donderdag de 19de begint met opstaan om 05.15 uur. Francis en ik vliegen naar Yogyakarta voor een eerste kennismaking met de Dean en staf Faculteit Medicijnen waar ook de opleiding verpleegkunde onder valt. Of er een opleiding fysiotherapie is, weten we nog niet. In eerste instantie hadden we ons eind vorig studiejaar ons te concetreren op een breed samenwerkingsverband met UNAIR (SBY). Maar omdat onze academies economie & (international)business deze week een MOU met UGM zouden tekenen en het een doelstelling is dat er daar waar mogelijk instituutsbrede overeenkomsten worden afgesloten, besluiten we ons te orienteren. We zijn toch in het land en wie weet wat we aan interessante ontdekkingen doen.
We worden om 6.00 uur weggebracht naar het vliegveld. Het belooft een warme dag te worden maar het is een heldere lucht, dus minder benauwd (denken we). Zo vroeg in de ochtend is het leven al in volle gang Moslims die tussen 4 en 5.30 uur voor de eerste keer geacht worden te bidden, zijn al op. Werkende vrouwen staan rond 5.00 uur op om een traditioneel ontbijt klaar te maken (eerste rijstmaaltijd). De combinatie van beiden betekent opstaan om 04.00 uur.
We zijn binnen 20 minuten op het vliegveld waar we ontbijten met (goede)koffie, sap en donuts. Keurig op tijd zijn we, dan blijkt dat het vliegtuig een uur vertraging heeft. Hadden we niet mee gerekend omdat we een strak programma hebben gepland voor de dag; bovendien vinden we het niet handig onze gastheren met een wijziging in het programma (voor aan aantal mensen)op te zadelen. Gelukkig kunnen we Peter en Clemens berichten die al op locatie zijn. Daar zitten we dan om 7.30 uur fris gewassen en nog ongekreukt slaperig te zijn. In ieder geval zitten we dan, in ieder geval droog en met airco. Bij het instappen in het vliegtuig krijgen we tegelijkertijd een lunchpakketje uitgereikt; handig en bespaart personeelskosten. Francis zou met z'n 2 meter anderes niet passen in de gewone stoelen. Gelukkig hebben we plaatsen met beenruimte bij de nooduitgang; we krijgen dan ook een speciale instructie wat te doen in geval van nood. Nou ja, als dan………zijn wij in ieder geval het eerst buiten. Als we over de vleugels naar buiten kijken zien we dat er al veel nagels uit het laswerk van de vleugels verdwenen (losgetrild) zijn en het interieur lijkt bij het opstijgen zich losjes binnen de romp te bewegen. Op hoop van zegen dan maar.
Bij aankomst (na 40 minuten vliegen) staat ons vervoer klaar en rijden maar. We rijden door een heel ander landschap dan rond SBY: groen, netjes, aparte paden voor moToren en brommers. Duidelijk is dat het deze streek relatief gezien goed gaat. De campus is indrukwekkend, prachtige gebouwen en veel groen. Universitas Gadjah Mada telt 60.000 studenten waarvan ongeveer 4000 buitenlandse. We sluiten aan bij de rest van het team dat bij de Faculteit Economics & Business op bezoek is. Het MOU voor het economisch domein is al ondertekend. We bespreken de verbindingen die al bestaan tussen de Faculteiten Economics & Business en Medicine daar waar het community service betreft. De faculteiten treden op dit gebied gezamenlijk op; een agoed idee voor ons om mee 'naar huis te nemen'. Met dit onderwerp lijkt, naast student en stafuitwisseling, een basis gelegd voor het overleg met de Faculteit Medicijnen.
Overigens is het Belangrijke Dag vandaag; universiteitsbreed vinden de diplomeringen van de bacheloropleidingen plaats. Op weg naar de faculteit medicijnen zien we overal afgestudeerden; ze zien er prachtig uit in traditionele galakleding met daaroverheen de traditionele afstudeerkleding zoals Amerikanen die ook kennen (toga en cap). De dames dragen de cap over de hoofddoek heen. Evenzogoed mooi. Het feit dat iedereen belang hecht aan uiterlijk vertoon door staf en studenten en oduers geeft zo'n dag een extra tintje. Daar zouden we in NL nog iets van kuunnen opsteken
Bij de Faculteit Medicijnen worden we ontvangen door de Dean en coördinator internationalisering en een Engels gast docent die afgelopen weekend is ingevlogen. Deze universiteit heeft ruime ervaring met student -en stafuitwisseling en dat is duidelijk merkbaar. Deze faculteit kent weliswaar geen opleiding fysiotherapie, maar onze laatstejaars studenten zijn van harte welkom om in de maanden juli en augustus samen met studenten verpleegkunde deel te nemen aan projecten die uitgevoerd worden in de communities in de regio. Speerpunt van deze universiteit is dat onderwijs voor een belangrijk deel multidisciplinair van opzet is en dat de professionele opleiding van studenten geneeskunde, verpleegkunde, voeding & dietetiek en evt. fysiotherapie in teamverband voor een belangrijk deel plaats vindt in de communities. Een tweede speerpunt van de universiteit vormt het opleiden van studenten in interdisciplinair verband. Dat betekent dat zowel studenten van verschillende opleidingen binnen een faculteit als ook tussen faculteiten gezamenlijk aan projecten werken. Men is enthousiast over mogelijkheden van inbreng van AVANS verpleegkunde, fysiotherapie, en de mogelijkheden voor het formuleren van gezamenlijke onderzoeksvragen en onderzoeksprogramma’s van- en voor minoren en lectoraten. We worden uitgenodigd om in het voorjaar 2010 terug te komen en dan de tijd te nemen om curricula te vergelijken en mee te denken hoe de community services georganiseerd zouden kunnen worden met onze studenten en docenten erbij. Natuurlijk wisselen we cadeaus uit, gaan we weer met onze gastheren op de foto en worden lessen en bijeenkomsten onderbroken om ons te introduceren. Het voelt vreemd om inbreuk te maken op de dagelijkse gang van zaken, maar kennelijk zijn wij de enigen die dat als zodanig ervaren. Met de vice Dean verpleegkunde verkennen we het skillslab verpleegkunde. Indrukwekkend. Er is een heel ziekenhuis traject nagebouwd: binnenkomen op de spoedeisende hulp, dan laboratoria, OK, uitslaapkamer, verpleegkamers voor kinderen en volwassenen, gynaecologie, voorlichtingsruimtes (community service) enz. Vlak na de tsunami en aardbeving is deze hele verdieping gebruikt als een echt ziekenhuis omdat alle ziekenhuizen in de regio geen beschikbare bedden meer hadden. Alle studenten en verpleegkundige staf hebben met de artsen mee opgewerkt.
De vice dean informeert ons over het curriculum en wil graag naar NL komen om te bezien hoe wij ons curriculum organiseren. Zij verblijft in april en mei in zweden en komt op de terugweg naar Breda. Deze universiteit heeft het beurzensysteem behoorlijk op de harde schijf en weten daar goed gebruik van te maken.
Ongelofelijk, om 14.00 uur wandelen we al terug naar de auto: onze missie is geslaagd. Dat wil zeggen voor AVANS is er redelijke kans een brede overeenkomst af te sluiten voor verschillende academies. Wel moet er nog flink geïnvesteerd worden om de samenwerking verder te ontwikkelen en vorm te geven mar het begin is er. Omdat verpleegkunde al uitwisseling heeft met Umeo (Zweden) is de kans groot dat studenten al vanaf het tweede jaar kunnen stagelopen; maar wel is belangrijk verder te onderzoeken of het veilig genoeg is onze jongerejaars studenten te laten gaan. Natuurlijk is het voor ons veilig, maar we zijn ook ouders en willen ouders gerust kunnen stellen die inzitten over de veiligheid van hun kind dat een buitenlandstage doorloopt of deelneemt aan projecten in de buitengebieden.
Onderweg naar de auto word ik geacht nog even poseren voor een metallic roze Honda die als voorbeeld door kan voor een mogelijke dienstauto voor vrouwelijke AVANS directeuren. De foto wordt als het goed is door de heren verzonden naar Marja Kamsma met het verzoek budget vrij te maken.
Het begint te regenen eindelijk; goed het geluid op het dak van de auto te horen als we terug rijden naar het vliegveld. Ook nu hebben we een uur vertraging. Het regent bij vertrek en dat is in een dergelijk klein binnenlands vliegtuig goed voelbaar, maar ook nu zitten we bij de nooduitgang. Dus ons kan niets gebeuren. Even de indrukken laten binnenkomen en de gsm checken op berichten. Peter en Clemens blijven overnachten in Yogya en rijden morgen na en bezoek aan de Universitas Semarang terug naar SBY.
Ook Ab is succesvol geweest en is een eind gevorderd met het ontwerp van het mental health programma; wel is het wenselijk dat nog eens twee vakinhoudelijke docenten bij ons mee komen kijken hoe het onderwijs (inhoudelijk) te organiseren. Wellicht iets voor voorjaar 2010. Inmiddels is een deel van het blog door Ab gevuld, morgen volgt de rest als we er komen hoe mijn Word documenten te kunnen uploaden.
We eten in het Chinese restaurant in ons hotel omdat we te moe zijn om de stad in te gaan. Er speelt een niet helemaal toonzuivere band voor een bijna lege zaal en het openen van een fles wijn vormt voor het bedienend personeel een krachttoer. Het eten verrast ons echter in positieve zin en daar was het ons uiteindelijk om te doen. We zijn toch al tevreden. We zijn het er over eens dat we met een goed team op pad zijn om de goede dingen gedaan te krijgen. We zijn het er ook over eens dat het beslist geen vakantieweek is; het is hard werken, opletten en steeds op- en afschakelen. Het is ook genieten van het land, de mensen en het vertrouwen op de goede samenwerking die wederkerig is en alle betrokken partijen kansen op succes biedt. Na afloop van de week is het voor AVANS van belang tgoed te evalueren, ook over de verdere ontwikkeling AVANS-minor Studeren buitenland, assessmentprocedures voor inkomende studenten en selectiecriteria voro uitgaande studenten
Geen opmerkingen:
Een reactie posten